YOKUŞ AŞAĞI ( TRABZONSPOR KARABÜKSPOR )

Müthiş çıkışının ardından iki maç üst üste rakibiyle yenişemeyen Trabzonspor, mutlak galibiyet parolasıyla çıktı bu akşama. Karabükspor’un deplasman karnesi zayıf. Kazandıkları puanların büyük bölümü evinde. Oklar maç öncesi ev sahibinin galibiyete yakın olduğunu gösteriyordu zaten.

FARKI YARATTI

İlk dakikalarda fiziki mücadeleye şahit olduk. Takımlar birbirine üstünlük sağlayamadı bu konuda. Yalnız ev sahibinde Pereira’nın tuhaf durumlarına anlam veremedim. Rakibi Tanase karşısında, sürekli hakemi aldatıcı şekilde kendini yere atıp durdu, kıvrandı bazen. Daha performans olarak kendini kanıtlamamışken, hele bu tür sportmenlik dışı hareketler hiç yakışmaz.

Fiziki çarpışma maç boyu sürmezdi tabi. Teknik anlamda bordo mavililerden üstünlük bekliyordum. Bu anlamda takımın flaş ismi Olcay konuşturdu yaratıcılığını. Onunla beraber takım halinde hücum reaksiyonları baş gösterdi. Castillo mesela. Bugün de Durica yoktu ama sırıtmıyor Trabzonspor. Demek ki Ersun Yanal’a iki tane bek ve Olcay’ı alsalar, sezon başından itibaren oynatacakmış bu futbolu. Yeni stadın getirdiği heyecanı unutmayalım.

İlk yarının sonlarına doğru mutlak gol pozisyonları vardı iki kalede. Seleznyov öyle bir gol kaçırdı ki dışarı atmak daha zordu. Ev sahibinde de genç yıldız adayı Yusuf Yazıcı çıktı sahneye. İki tane pozisyona girse de önce zamanlama hatasından skor yapamadı sonra kaleci Ahmet’in müthiş refleksine takıldı.

ZORA SOKTULAR

İlk yarının sonlarından itibaren golü çağırıyordu Trabzonspor. Rodallega’nın çabasının ardından çok bekletmedi. Gol biraz, takımın üstünde oluşan yükü aldı gibi. Çünkü daha özgüvenli oynamaya başladılar. Ceza sahasından bile, paslarla çıkma gayretleri üzerine bunu söylüyorum. Fakat fazlası çok zararlı. Örneğin; Mas’ın kaptırdığı topta büyük tehlike yaşadılar. Bu akşam Onur’a biraz fazla geri pas geldi. Kabul ederseniz ayağı pek iyi değil. Hataya müsait hareketleri vardı. Buna mecbur bırakmamalılar onu.

Trabzonspor’un bu mücadelede birden fazla gol bulmaması tamamen kendi beceriksizlikleri. Öyle fırsatları harcadılar ki bordo maviye gönül verenlere saç baş yoldurur. Hele Yusuf’un girdiği son pozisyon. Bir golcü olan Rodallega kendi atabilecek iken Yusuf’a derslik bir pas bıraktı. Gel gelelim aynı şekilde yapması gerekirdi ama boş kaleye rakibine nişan aldı. Galibiyeti sıkıntıya girse de iyi bir zafer. Tahminimce son vuruş çalışmaları yapacaklar. Yapmalılar! Ceza sahasında illa ben atayım düşüncesinde olmamalı oyuncular. Son dört maçta bir golden fazla atamadı Karadeniz fırtınası. Bunu göz önüne alırlar.

Maşallah yokuş aşağı salmış gidiyor Trabzonspor. İkinci yarı için öngördüm bu çıkışlarını. Beklerin sağlamlaşması, Olcay gibi liderlik eden bir oyuncuya kavuşmaları, Akyazı ile pozitif havanın artması, bordo mavililerin artıları. 50. yıl öncesi taraftarlara bu parlak ışığı vermek çok önemli. Ben şimdiden bu takım anlayışıyla, güzel takviyelerle, nasıl bir tablonun oluşacağını çok merak ediyorum. Son olarak; Trabzonspor adına sadece futbolun konuşulması, beni ayrı mutlu ediyor. Daim olsun.